Na sąsiedniej ścianie, pod numerami 7, 8, 9 i 10 zaprezentowane są różne formy chalcedonu, czyli kwarcu drobnokrystalicznego, Chalcedon nie tworzy widocznych dla oka kryształów. Jego uporządkowana struktura widoczna jest dopiero pod mikroskopem. Do odmian chalcedonu należą pasiaste i wstęgowane agaty, pomarańczowe karneole, czarne onyksy, brązowe sardonyksy, a także różnobarwne, nieprzezroczyste jaspisy. Zwróćmy uwagę na bogactwo wzorów i barw, które prezentują agaty z różnych stron świata. Nie przegapmy zwłaszcza pięknych agatów gwiaździstych z Nowego Kościoła na Dolnym Śląsku, umieszczonych w gablocie 9 po lewej stronie.
Przejdźmy teraz do gabloty numer 10. Widzimy tu m.in. jabłkowo-zielony chryzopraz – najcenniejszą i najrzadszą odmianę chalcedonu. Do niedawna największe złoża chryzoprazu mieściły się w Szklarach na Dolnym Śląsku. Wydobywano go tam od XIV wieku do połowy wieku XX, kiedy to odkryto bogate złoża w stanie Queensland, w Australii. Zwróćmy też uwagę na umieszczone obok okazy kwarcu z inkluzjami. Inkluzje to inaczej wrostki ciał obcych w minerale. Mogą mieć postać ciekłą, stałą lub gazową. Wrostki stałe to zwykle kryształy innych minerałów, które w przezroczystym kwarcu tworzą zachwycające, różnobarwne krajobrazy. Należą do nich tak zwane „włosy Wenus”, czyli złociste, igiełkowe wrostki rutylu, przypominające do złudzenia ludzkie włosy. Starożytni Grecy wierzyli, że rutyl to uwięzione w wiecznym lodzie złote pukle bogini miłości Afrodyty, która kąpała się w górskich strumieniach.
