Znajdujemy się w sali, w której większość okazów stanowią skamieniałości.
Skamieniałościami nazywamy wszelkie pozostałości po organizmach żyjących przed milionami, setkami milionów, a nawet miliardami lat. Wyróżniamy skamieniałości strukturalne i śladowe. Większość skamieniałości to części twarde organizmów, np. szkielety, które albo zachowały swój skład chemiczny i mineralogiczny, albo uległy rozmaitym przeobrażeniom. Bywa jednak, że i szkielet rozpuszcza się całkowicie, pozostawiając odcisk, który jest jedynym dowodem na istnienie organizmu. Większość skamieniałości powstaje, gdy organizm umiera w środowisku wodnym i zostaje pogrzebany w błocie i mule. Proces przeobrażania się pogrzebanych w osadzie szczątków organizmów żywych nazywamy fosylizacją.
Stańmy przed gablotą numer 27 . Widzimy w niej pozostałości pancerzy trylobitów. Były to zwierzęta morskie należące do stawonogów. Do tego typu organizmów zaliczamy też owady i pajęczaki. Trylobity pojawiły się w kambrze, wymarły podczas wielkiego wymierania permskiego.
W gablocie numer 28 mieszczą się skamieniałe muszle łodzikowców z rodzaju Orthoceras. Były to głowonogi, przodkowie współczesnych ośmiornic czy kałamarnic. Posiadały prostą muszlę, której długość mogła osiągać nawet 6 metrów. Łodziki z rodzaju Orthoceras żyły w okresie od ordowiku do triasu.
