Pod numerami 4, 5, 6 umieszczone zostały gabloty zawierające różnobarwne okazy kwarcu. Przyczyną powstawania kolorów jest zazwyczaj obecność śladowych ilości pierwiastków obcych w strukturze kwarcu lub też zawartość wrostków innych minerałów. Na przykład źródłem barwy kwarcu różowego, który widzimy w środkowej gablocie, są jony manganu. Natomiast widoczny obok zielony awenturyn uzyskuje swój kolor dzięki licznym, drobniutkim wrostkom fuchsytu, czyli miki chromowej.
Chyba najsłynniejszą odmianą kwarcu jest widoczny niżej fioletowy ametyst. Duży okaz pochodzi z Brazylii, mniejszy z Polski, z okolic Szklarskiej Poręby. W czasach antycznych ametyst wynoszony był ponad wszystkie inne minerały. Cieszył się również wielką popularnością w średniowieczu. Nazwa ametystu oznacza po grecku „trzeźwy”. Według legendy imię Amethyst nosiła nimfa z orszaku Artemidy. Pewnego razu, uciekając przed lubieżnym Dionizosem, poprosiła ona swoją opiekunkę o pomoc. Litościwa bogini prośby wysłuchała i zamieniła nimfę w przezroczysty, lśniący w słońcu kryształ. Dionizos, na pamiątkę swego zauroczenia, nadał mu kolor zbliżony do koloru wina i obdarzył niezwykłą mocą przeciwdziałania zgubnym wpływom tegoż trunku.
