Gablota numer 19 zawiera minerały, które podobnie jak malachit i azuryt należą do gromady węglanów. Jednym z nich jest kalcyt. Stanowi on budulec skał węglanowych do których należą m.in. dekoracyjne odmiany wapieni świętokrzyskich. Ich przykłady zobaczymy podczas dalszych etapów zwiedzania. Warto pamiętać, że przepiękne formy naciekowe kalcytu: stalaktyty, stalagmity, makarony i sople możemy podziwiać w słynnej jaskini „Raj” niedaleko Chęcin.
Na drugiej półce od góry, z prawej strony, widzimy rodzaj bezbarwnego, przezroczystego kryształu kalcytu. Nosi on nazwę szpat islandzki. Jest to forma kalcytu, która posiada zdolność polaryzacji światła i stosowana była do produkcji tzw. pryzmatów Nikola, stanowiących ważny element wielu przyrządów optycznych. Bardzo możliwe, że właściwości optyczne szpatu islandzkiego wykorzystywali już wikingowie podczas nawigowania w trudnych warunkach pogodowych Morza Północnego.
Warto zwrócić uwagę na intensywnie różowy plaster rodochrozytu, przypominający przecięty grejpfrut. Najsłynniejsze złoża tego minerału mieszczą się w Argentynie. To właśnie tam, wysoko w Andach, odkryto w XIX wieku starą inkaską kopalnię srebra, w której przez setki lat rosły rodochrozytowe stalaktyty i stalagmity. Oglądany przez nas plaster stanowi przekrój takiej formy naciekowej.
Przejdźmy teraz do gabloty numer 20, gdzie widzimy różne formy i odmiany gipsu. Gips to uwodniony siarczan wapnia. Od wieków wykorzystuje się go w budownictwie i architekturze. Jednym z ciekawszych skupień krystalicznych tego minerału jest tzw. róża pustyni, którą widzimy na trzeciej półce od góry. Róża pustyni, jak sama nazwa wskazuje, tworzy się na obszarach bardzo suchych i gorących. Najczęściej można ją znaleźć na północy Afryki, w Arizonie i Nowym Meksyku. Powstaje w niescementowanych piaskach blisko powierzchni Ziemi, gdy na skutek odparowania wody dochodzi do krystalizacji zawartych w niej siarczanów wapnia.
