
W gablocie numer 14, na górnej półce po lewej stronie widzimy nefryt – święty kamień kultury chińskiej. Posiada on niezwykłą właściwość: jest stosunkowo miękki i łatwy w obróbce, a przy tym zadziwiająco wytrzymały mechanicznie, przez co ciężko go rozbić. Powodem tej niezwykłej spójności są misternie splecione włókienka minerałów z grupy amfiboli, które budują strukturę nefrytu.
Obok widzimy lapis lazuli. Starożytni Egipcjanie uważali go za symbol niebiańskiej mocy i kamień boga Ra. W grobowcach faraonów znaleziono wiele drogocennych zabytków, zdobionych tym materiałem. Należy do nich słynna maska Tutanchamona. Przez wiele wieków lapis lazuli był jedynym źródłem ultramaryny – niebieskiego pigmentu mineralnego. Ultramarynę stosowano w malarstwie do końca XIX wieku. Duże zapotrzebowanie na ten surowiec w połączeniu z jego rzadkością sprawiło, że lapis lazuli osiągał ceny porównywalne z cenami złota. W epokach średniowiecza i renesansu ultramarynę wykorzystywano do malowania ważnych elementów obrazu, np. szat Matki Boskiej.
Spójrzmy na półkę niżej. Widzimy tu różne odmiany granatu – bordowy almandyn, jasnozielony uwarowit, ciemnozielony demantoit, żółty grossular oraz słynny czeski granat, czyli pirop, który zdobył uznanie i popularność pod koniec XIX wieku dzięki brytyjskiej królowej Wiktorii. Piropy tworzą ciemnoczerwone kryształy niewielkich rozmiarów. Oglądamy je tutaj w postaci tradycyjnej czeskiej biżuterii.
Na uwagę zasługuje także, widoczny obok, błękitny larimar. Jest to rzadka odmiana minerału pektolitu, która występuje tylko w Dominikanie. Jego cechą wyróżniającą jest piękna, jasnoniebieska barwa, przywodząca na myśl barwy Morza Karaibskiego.
Kierując się powoli do następnej sali, zatrzymajmy się jeszcze raz przy centralnej wyspie.
Pod numerem 15 widzimy kolejny rzadki kamień ozdobny – czaroit. Czaroit występuje tylko w jednym miejscu na Ziemi – w południowej Jakucji, nad rzeką Czarą. Został odkryty w latach 60. ubiegłego wieku przez radzieckich geologów, poszukujących rud uranu. Złoża czaroitu zajmują ok. dziesięciu km kwadratowych i ze względu na podmokły, nieprzyjazny dla transportu teren są dostępne tylko w lutym i marcu.